Uit het hart: Herfst Uit het hart: Herfst

Het is weer die tijd van het jaar: de bomen zien er prachtig uit, soms word je net op het verkeerde moment verrast met een regenbui, het wordt wat kouder. Ik heb het dan over de herfst. Ik kan er erg van genieten, van een echte herfstdag. Lekker binnen zitten met een goed boek erbij, of juist een wandeling maken in het bos wat zo mooi in kleur staat. Ik vind het bijzonder om te ervaren wat seizoenen doen met de natuur.
Ik merk dat ik in de herfst wat meer nadenk over de periode die achter mij ligt en mij klaar maak voor de tijd die gaat komen. Misschien herken je dit wel? Ik zorg ervoor dat ik ‘winterproof’ ben, klaar voor de kou en het donker wat gaat komen…
Toen ik ging nadenken over de herfst, zag ik meteen een bos voor mij, helemaal in andere kleuren, het ziet er prachtig uit. Maar soms zijn er ook bomen waar geen mooie bladeren meer aan zitten, die bladeren liggen op de grond. Het is een tijd van overgang, dingen loslaten.
En eigenlijk is het heel wonderlijk waarom een boom in de herfst zijn bladeren laat vallen. Dat doet een boom om zoveel mogelijk vocht vast te houden. Wanneer het koud is, kunnen de wortels namelijk niet gemakkelijk vocht opnemen; de boom heeft dus al het vocht nodig dat het maar kan krijgen. De bladeren verdampen normaal veel vocht, dus laat de boom die bladeren los. De boom laat dingen los, zodat hij in de winter kan overleven. Bijzonder, hoe onze Schepper de natuur gemaakt heeft, vind je niet?
Dingen loslaten om beter te kunnen leven, met God, voor God, zou dat ook niet wat voor ons zijn?
Loslaten is moeilijk. Soms zitten dingen zo in ons denken verweven dat het veel pijn doet om het los te laten. Een boom verliest ook niet zomaar zijn bladeren, maar het is essentieel om de winter te overleven. Gelukkig hoeven we dit proces niet alleen te doen, maar is daar de hand van de Vader die ons vasthoudt en troost als het moeilijk is. Het is zoals Toon Hermans het prachtig verwoordt in een gebed:
Heer, er valt geen blad van een boom buiten U om.
U bent aanwezig in alle leven en in de loop der dingen.
U weet van mijn vreugden, van mijn beproevingen en van mijn tranen.
Laat die gedachte mijn troost zijn.
U raapt op wat is gevallen en maakt het nieuw.

Het geeft mij veel troost te weten dat God elk blad ziet dat valt. Hij ziet alles wat ik loslaat. Ik mag het aan Hem geven, zodat Hij er iets nieuws van kan maken. Ik ben er dan klaar voor als het winter wordt in mijn leven, ik kan dan het Licht zien als het donker is. Dan komt er ruimte voor nieuwe dingen.  Dan is het zoals Paulus in 2 Korinthe 5:17 schrijft: Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.  (HSV)
Ariane Kuijvenhoven
 
terug