Tot het einde Tot het einde

Afgelopen weken werd ik een aantal keren stilgezet. Dat geeft mij meteen ruimte om gedachten de vrije loop te laten, om daarna deze gedachten weer een beetje te ordenen.
Bijna alle keren dat het me overkwam, hadden geen leuke aanleiding. Het heeft eigenlijk allemaal te maken met de eindigheid van leven. Zo was er een sterfgeval van een kennis. Tijdens de dankdienst voor haar leven, werden we onder andere bepaald bij de woorden van Zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus. Ik ken het voor het grootste gedeelte uit mijn hoofd. “Wat is uw enige troost in leven en in sterven? Dat ik met lichaam en ziel, in leven en sterven, het eigendom ben, niet van mijzelf, maar van mijn trouwe Heiland, Jezus Christus…..” Dat houdt me sindsdien weer bezig en ik kan er moeilijk van loskomen. Ik heb daar geen last van, integendeel! Het is juist zo mooi om te beseffen dat ik nu, bij leven, het eigendom ben van mijn Heer en Heiland. Zoals ik met mijn eigendommen om wil gaan, zoveel beter gaat God met zijn eigendommen om. Hij is zuinig op u en mij! Kostbaar in Gods ogen en daar heeft Hij veel voor over.
Zoals dat nu bij leven geldt, werkt dat ook bij sterven. Ook in tijden van een naderend einde mogen we zeker weten dat we het kostbaar eigendom zijn van Hem. Hij wil met ons mee tot aan het einde.
Ik kreeg een mooi klein gedichtje onder ogen die hier prachtige woorden aan geeft.
Als de dokter het hoofd schudt en
de familieleden zachter gaan praten
zal ik weten Heer, dat uw eeuwigheid dichtbij is.
Ik weet niet of ik in paniek zal raken,
opstandig zal worden, wanhopig zal zijn.
Eén vraag Heer, kom zelf en geef
me uw hand, voor de reis begint. (J.A. Niemeijer)

De hele weg
Zondag 1 doet me ook denken aan de tijd van mijn openbare geloofsbelijdenis. Wij moesten toen hele stukken uit de Heidelbergse Catechismus op kunnen zeggen. Deze week mocht ik meedenken aan mogelijke input voor de belijdenisdienst die dit jaar nog gepland staat. Daardoor dacht ik terug aan mijn eigen belijdenis. Gelukkig zit geloven en belijden niet in parate kennis. Daar ben ik in de jaren wel achter gekomen. Ons geloof zit hem in vertrouwen dat God uiteindelijk alles goed zal maken. Hoe moeilijk, zwaar of teleurstellend ons leven nu misschien kan zijn. Uiteindelijk is God het antwoord op veel vragen. Wat fijn om te beseffen dat Hij nadrukkelijk mee wil op onze levensweg. De hele weg, wel te verstaan. Dus in leven én in sterven!
Een goede week gewenst. | Sander Boeringa
 
terug