(Feestelijke) herinneringen (Feestelijke) herinneringen

Dagelijks krijg ik een melding in mijn telefoon met een herinnering. Dat is dan niet omdat ik iets vergeet of moet doen. Nee, het is een herinnering vanuit mijn digitale fotoalbum. Blijkbaar was ik een jaar geleden in Italië en was ik twee jaar geleden een weekend weg met vrienden. Beide gebeurtenissen zou ik zonder deze melding heus niet vergeten zijn. Toch is het wel leuk om even terug te denken aan wat geweest is. Met recht een mooie herinnering.

Ik verwacht dat deze week, en vooral komende zondag 2 juni, ook de nodige herinneringen zullen opwekken. Zondagmorgen zal het namelijk feest zijn in onze gemeente. Vier jonge mensen zullen dan, in het openbaar, belijdenis doen van hun geloof. Ik kijk daar persoonlijk erg naar uit omdat onze dochter één van die vier mensen zal zijn. Dubbel feest dus. Feest in de gemeente, maar ook bij ons in het gezin.
Zo vlak na het Pinksterfeest hebben we dus opnieuw feest in de kerk. En weer is de Geest van God hierbij betrokken. Sinds Pinksteren wil de Geest in onze harten wonen. Jezus stuurde de Geest naar de wereld om ons te troosten. We blijven niet als wezen achter. De Geest wil zelfs zo dichtbij zijn, dat Hij in onze harten wil wonen. Hoe mooi is dat! Jezus is Immanuel, wat ‘God mèt ons’ betekent. Zijn Geest is zelfs ìn ons! En daar wil Hij zijn werk doen. Het werk van de Geest gaat altijd over vernieuwing of heel maken. Dat uit zich in allerlei vormen. Zo heeft hij in de harten en gedachten van de vier die belijdenis gaan doen, toegewerkt naar komende zondag. Ze doen bewust belijdenis en iedereen mag daar getuige van zijn. Dat is nogal een stap. Een stap die een mens nooit zetten zal als de Geest daaraan niet meewerkt.

Deze aangelegenheid doet mij denken aan de tijd dat ikzelf belijdenis deed. Dat deed ik 30 jaar geleden heel bewust! Maar wel in een andere tijd dan vandaag. Ik denk dat het toen wel meer vanzelfsprekend was om belijdenis te doen. Zeker in de kringen waarin ik ben opgegroeid. Misschien geldt dit voor u net zo. Ik denk er met dankbaarheid aan terug. Er zullen nog wel foto’s van zijn in een fotoalbum. In ieder geval niet in mijn digitale album op de telefoon. Een jaarlijkse melding voor die gebeurtenis zit er niet in. Daarom maak ik zondag zeker wat foto’s om het nooit meer te vergeten.
Ik bid dat de Geest in onze harten wil blijven werken. Dan kunnen er nog mooie dingen gebeuren in ons persoonlijk leven, in onze gemeente en in ons dorp.
Hoe dan ook is komende zondag een voorbeeld van een krachtig staaltje Geesteswerk!

Een goede week gewenst. | Sander Boeringa
 
terug